اسرائیل باید فورا تدابیری را برای ممانعت از ویرانی و تخریب در غزه اتخاذ کرده و گزارشی را به دادگاه درباره تمام تدابیر موقت ظرف یک ماه ارائه کند.
همه می دانند یک روز مهلت هم برای اسرائیل که تا رفح، مرز مشترک مصر و غزه را شخم زده است، زیادیست. در قدرتش باشد داخل خاک مصر هم می شود!
تا ژانویه را آقای بایدن مهلت داد و تا فبروری را دیوان لاهه.
این یک ماه به تنهائی برابری می کند با سه ماه و اندی مهلت دادن آقای بایدن. زیرا از دید او ۸۰ درصد از تونل‌های حماس هنوز فعال هستند.
باید این فصل ها از هم جدا بشوند تا معلوم بشود هر مهلت به اسرائیل، چقدر تلفات جانی و مالی برای غزه و حتی برای خود اسرائیل داشته است. مردم عادی فلسطین که جنگ را که با پوست و گوشت و استخوان خود لمس می کنند، از این رای دادگاه رضایت ندارند.
اما اسرائیل همچنانکه قبلا هم گفته چه با حکم لاهه و چه بدون آن، در پی یافتن فرماندهان اصلی غزه در داخل تونل ها است. او برای اعلام پیروزی در پی کشتن یا به اسارت گرفتن محمد ضیف و یحیی السنوار است. او wanted می خواهد. جنگ منطقه ائی می خواهد. مهم تر از آزادی گروگانهای خود.
اما جای نگرانی نیست در حمله ۷ اکتبر، بزرگی این حرکت جهادی-جهانی به اندازه یک گلوله برفی کوچک بود. هر روز که از آن فاصله گرفته شده و انسان کشی ها و سرمایه سوزی های غزه توسط اسرائیل نمایان تر شده است، این گلوله برفی تبدیل به یک بهمن بزرگ و بزرگ تر شده است و امروز از همه جای دنیا این کوه برفی قابل رویت است.
در واقع تبدیل شده است به یک ماه برفی به دور کره زمین.
با این تفاوت که رنگ آن خونی است. بخشهای سفید آن مربوط است به موضع انسانی مقامات، موضع دبیرکل سازمان ملل متحد، موضع مجمع عمومی سازمان ملل، رای دادگاه لاهه و حمایت جانانه میلیاردها انسان خاکی که در تشکیل این بهمن نقش داشتند.
پشت بند این و بلکه لکوموتیو آن، خون شهدای فلسطین تا به امروز است. رنج جانبازان و کوچ اجباری بی پناهان است.
و پشتیبان همه: خدا و ملائک که از همه بشریت در زمان کوتاه امتحان بزرگ بین المللی می گیرد.
و خوشا آنان که به رسالت انسانی خود عمل کردند و ماجور رضای خدا شدند.
وگرنه این نیز بگذرد. این سرزمین بار دیگر بدست مردم فلسطین می افتد و باز روز از نو روزی از نو.
این چه رای ی است؟
نه تو را آزرد، نه مرا
نه تو را خواند، نه مرا
نه تو را داشت، نه مرا
بستری بود، نه ترا و نه مرا
خرج تو با من و ما، این نه تو را- این نه مرا
غزه در خونِ خود است خونِ تو من، خونِ ترا
آتشی بدتر از این نیست نگیرد این نه ترا، این نه مرا
کو این بس تو؟ آتش بس تو؟
خونه خراب این خس تو این بس تو
اینکه نبود، اینکه چرا، پس چه به چی، این چه مرا
بخش دوم این نوشته را اختصاص می دهم به شباهت این داوری به داوری یک بازی فینال جام جهانی فوتبال که برای هر دو طرف، حکم مرگ و زندگی را دارد.
ببینیم چگونه این دو قابل مقایسه است؟
داوران دادگاه لاهه مرکب از ۱۷ نفر هستند و داوران یک بازی فوتبال ۴ نفر.
یک داور ویدیویی (وی‌اِی‌آر) هم نقش تمام کننده دارد.
هدف، قضاوت عادلانه به تمام معناست.
در موضوع غزه-اسرائیل، مدت بازی ۹۰ دقیقه نیست. به گذشته برگردیم ۷۵ ساله است. به مورد اخیر برگردیم حدود ۴ ماه است.
پس کار قضاوت سخت است.
تماشاگران تنها تعیین کننده ها نیستند. بازیگران پشت پرده هم نقش دارند. آمریکا و اسرائیل پشت به هم، قدرت به هم، ثروت به هم، کم موثر نیستند. اگر قضیه امروز اینقدر خونین شده است به دلیل ترکیب قوی غرب با اسرائیل و ترکیب ضعیف شرق با اعراب است.
راه حل بینابین و بیشتر به نفع فلسطین حتما مدنظر همه و بویژه قضات دادگاه است. زیرا در این مدت کوتاه، حدود ۳۰ هزار نفر جان عزیز خود را از دست داده اند. ۷۰% آنها کودکان و زنان بودند. اگر غیر از این بود نه شکایتی از جانب آفریقای جنوبی مطرح می شد و تشکیل فوری چنین دادگاهی.
کنترل از دست هم خارج شده است. ظلم بغایت رسیده. نسل کشی عمدی صورت گرفته است. نسل زدائی از نسل بعدی مسجل شده است. حدود ۵۰ هزار خانم حامله در شروع جنگ در غزه حضور داشتند. مطمئنا در طرف اسرائیلی این تعداد به مراتب کمتر و نزدیک به صفر بوده است. پس اسرائیل کنترل جمعیت غزه را هم مد نظر دارد.
قبول کنیم قضاوت این بازی از سخت ترین قضاوت هاست.
گوش طرف ظالم را گرفتن بهتر است از فرستادن او به زندان ابد.
با این مقدمه تصمیم گرفته می شود. گلی بین دو تیم رد و بدل نشود! اما تا می توانند با توجه به اسناد موجود، کلی اخطار به اسرائیل و یک اخطار هم به حماس بابت حمله ۷ اکتبر داده شود. قطعا این بازی به یک داور ویدیویی (وی‌اِی‌آر) هم نیاز دارد تا صورت مسئله برای عموم مردم دنیا مخدوش نباشد.
قرار هم نیست رای ی داده شود که طرف مظلوم که کل مردم حق طلب جهان هستند، بریزند تو خیابان های شهرهای مختلف دنیا، پرچم فلسطین به دست هلهله و شادی بکنند.
قرار است رای اضطراری و موقت دیوان بین‌المللی دادگستری به طور کنترل شده (مهندسی شده) اعلام بشود. در حد یک گوشمالی محترمانه از اسرائیل که ۷۵ سال است آدم می کشد و آمریکا و غرب از او طرفداری می کنند.
اولین اقدام قضات دادگاه لاهه رد دو درخواست مهم از دو سوی شاکی و متشاکی است:
آتش بس فوری مورد درخواست آفریقای جنوبی در حکم دادگاه به صورت مستقیم و علنی مطرح نشود.
درخواست اسرائیل برای رد شکایت آفریقای جنوبی مبنی بر پیگیری نسل کشی این کشور در غزه پذیرفته نشود.
تا اینجا کار، هنوز بازی شروع نشده، امتیاز هر دو تیم منهای صفر است.
ما به ازای آن، اخطارهای فراوان به اسرائیل داده شود که جمع امتیازات آن برابر باشد با چند صد گل نقره ائی که هر هزار تای آن یک طلا نمی شود. این نقره جات شامل:
رعایت حقوق بشر را بکن
مردم بیدفاع را مکش
به خط قرمز نسل کشی نزدیک شدی، وارد شدی، دیگر نشو
هر ماه به من گزارش بده
از این ببعد تحت نظری
پابند الکترونیکی استثنا هم بدستت، هم به پایت و هم بر زبانت بسته شده است
برو ببنیم چکار می کنی؟
به آمریکا هم این ملاحظات گفته شده است. به آقای جو بایدن گفتیم در این ماجرا هم آبروی داخلی تو و جهانی آمریکا رفته و هم تراز ترازوی عدالت ما جابجا شده است. قرار شده اوضاع را تحت کنترل بگیرد و سر و ته قضیه را تا ۱ ماه دیگر بهم بیآورد. ما هم به ایشان غیر مستقیم پیشنهاد دو دولت دادیم. قرار است آقای بایدن قبل یا بعد از اعلام این حکم، با حکام مصر و قطر برای یک آتش بس فوری و تبادل اسرا صحبت بکند. خبرش فردا به گوش همه می رسد (دنیای اقتصاد، ۷ بهمن ۱۴۰۲).
سعی کن در اعلام موضع خود قلدرم بلدرم نکن. خودت که نتانیاهو باشی کار کشته ائی، هم زبان زور بلدی و هم خر کردن سران عرب را و هم لجاجت خرکی خود را. مثلا بگو: تعهد اسرائیل به قوانین بین‌المللی تزلزل ناپذیر است! اما تعهد ما برای ادامه دفاع از مردم خود نیز به همان اندازه تزلزل ناپذیر است. جنگ ما در حال انجام است. اما علیه حماس، نه علیه جمعیت غیرنظامی فلسطین (خبرآنلاین، ۶ بهمن ۱۴۰۲). این نوع لفافه بازی، هم دادگاه پسند است و هم دست تو را باز می گذارد برای هر کاری. شرع هم این را می گوید. عرف هم همین را تائید می کند. خاک به سر دنیا که این را می پسندد.
یکی گل را به خود زد
یکی را هم بر زمین زد
به هر دو این دو را زد
همه خندان چرا این را به ما زد
مگر ما گفته ایم ما را بهم زد
دمار از ما و UN دنبلان زد
به چشم دیدم عرب را بر زمین زد
عجم را دیگری زد
یمن را پشت سری زد
خلایق هرچه لایق بد زمین زد
ورق برگشت یهود را خود زمین زد
نتیجه تمام این اهمال کاریها پس از یکماه خودش را در این نظر گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل نشان داده است:
آنچه ما پس از تصمیم دیوان بین المللی دادگستری دیدیم، تشدید تنش بیشتر است (خبرگزاری مهر، ۷ اسفند ۱۴۰۲).
طبیعی هم هست.
قرار بود اسرائیل گزارشی را به دادگاه درباره تمام تدابیر موقت خود ظرف یک ماه ارائه کند. آیا ارائه داد؟ معلوم است که برای پاک کردن صورت مسئله گزارش سر تا پا دروغ را داد (ایسنا، ۸ اسفند ۱۴۰۲).
در گزارش ۸ اسفند خود نوشت: همه چیز عالی است جز جای دادگاه لاهه که خالی است!
دو روز بعد، ۱۰ اسفند دست به قتل عام مردمی زد (ایسنا، ۱۰ اسفند ۱۴۰۲) که روی تاریخ ضد بشر را سفید کرد. مردم محتاج آرد، نزدیک کامیونهای کمک رسان در خیابان الرشید واقع در غرب شهر غزه تجمع کرده بودند که یک کیسه آرد بدست آورند که اگر از گلوله های سربی آتشین اسرائیل نمردند و یا از سرما و بیماری نمردند، حداقل از گرسنگی مفرط نمیرند. اسرائیل هم هرچه خواست از این مردم مظلوم قربانی گرفت: حداقل ۱۰۹ شهید و بیش از ۷۰۰ مجروح از پیر و جوان و کودک!
جنایتی که به “کشتار آرد” معروف شد.
۴ روز بعد به تاریخ ۱۴۰۲/۱۲/۱۴ همین جنایت را در میدان الکویتی تکرار کردند و طی آن ده‌ها نفر که در صف دریافت کنندگان غذا ایستاده بودند، شهید و مجروح شدند (ایسنا، ۱۴ اسفند ۱۴۰۲)
در مورد جنایت اول، کارشناس حقوق سلامت سازمان ملل بدرستی این نکته ظریف را بیان کرد:
آنچه در غزه اتفاق می‌افتد بخشی از تاریخ طولانی معافیت اسرائیل از مجازات در برابر ارتکاب جنایت است.
اخطار جدید دیوان بین‌المللی دادگستری (آی‌سی‌جِی) به اسرائیل (۱۲۴۰۳/۱/۱۰):
در مجموعه جدیدی از اقدامات مقدماتی، دیوان بین‌المللی دادگستری به اسرائیل دستور داد تا گذرگاه‌های زمینی بیشتری را برای کمک به غزه باز کند. این حکم الزام‌آور است. دستورات به شرح زیر است:
این دادگاه مشاهده می کند که فلسطینی ها در غزه دیگر فقط با خطر گرسنگی مواجه نیستند بلکه قحطی در این منطقه در حال وقوع است.
اسرائیل باید بدون معطلی در هماهنگی کامل با سازمان ملل، کلیه تدابیر ضروری و موثر برای اطمینان از ارائه بلامانع… خدمات و کمک‌های انساندوستانه در ابعاد لازم که فورا به آنها نیاز است را بدهد.
بیشتر کمک‌های مورد نیاز شامل غذا، آب، برق، سوخت، سرپناه، و لباس به علاوه محصولات بهداشتی و تدارکات پزشکی می‌شود.
اسرائیل باید اطمینان حاصل کند که ارتش آن مرتکب اعمالی نمی‌شود که به مثابه نقض حقوق فلسطینی‌ها در غزه بر اساس کنوانسیون نسل‌کشی است (بی بی سی فارسی، ۱۰ فروردین ۱۴۰۳).
همچنین دادگاه به اسرائیل دستور داد تا یک ماه پس از صدور این دستور گزارشی ارائه کند و جزئیات نحوه اجرای حکم را توضیح دهد (رادیو زمانه، ۱۰ فروردین ۱۴۰۳).
بنیاد فرهنگی حسن حسن زاده راستگاری Hassanzadeh Rastegari Cultural Foundation
