شهر شوال یک شهر دیگر است. بگردی در این شرحیک شهردیگر است
“فطر” در لغت به معنی گشودن و باز شدن چیزی است. بابت این رحمت پس از یک ماه روزه داری مسلمانان این روز را عید فطر می گیرند. معنی لغوی عید فطر پاک شدن از آلودگیها و بازگشتن به فطرت و یا سرشت است.
در مدت یک ماه مبارک رمضان که طبیب اش خداست همه سلولهای بدن از همه آلودگیها پاک می شوند و روز عید فطر با صدای رسا اعلام سلامتی کامل می کنند. بدن از کفر و شرک و نفاق و هر پلشتی دیگر اعلام برائت می کند. چه محک خوبی برای تشخیص سلامتی بدن- توان بدن- ضعف های پنهان و آشکار بدن بدون مراجعه به آزمایشگاه های مختلف تشخیص طبی (مراجعه شود به مقاله سلول شناسی-انسان شناسی-خداشناسی.۱۳۹۵ در همین سایت). در طول یک ماه خیلی ها جلو می افتند، تعدادی در جا می زنند و کثیری از ضیافت خدا باز می مانند. پرسش: مگر بدون روزه گرفتن پاکسازی قومی اعدای بدن ممکن نیست؟ البته که نیست!
نوروز با خانه تکانی ممکن است. زمین با بارندگی زنده است. انسان با روزه داری فاطر است.
پس همه انسان ها روزه دارند. همچنانکه همه ادیان روزه دارند: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ – ای اهل ایمان، بر شما هم روزه واجب گردید چنانکه امم گذشته را فرض شده بود، و این دستور برای آن است که پاک و پرهیزکار شوید (بقره/۱۸۳). پس چرا غیرمومنین از روزه گرفتن ابا دارند؟ زیرا برای ایشان خوردن خوش تر است. حظ خوش زیستن بهتر از خوش مردن است.
عیدفطر عید پاکی هاست. تازه شدن روح و جسم است. طهارت نفس است. بلند شدن از زمین است. دیدن خود و خدای خود است. پر زدن و پر کشیدن است. خوردن غذای بهشتی در زمین است. دیدن فضای بهشتی در زمین است.
مثل هر دستور الهی ماه رمضان هم قانون و مقررات خود را دارد:
برای کسانی که می توانند روزه بگیرند: گرفتن یک ماه روزه و دادن فطریه بعد از پایان ماه مبارک رمضان. پس شرط قبولی روزه، دادن فطریه است. مثل هر فرضیه دیگر روزه فقط برای نجات فردی نیست. نشاط جمعی هم هست. سلامتی و عزت جامعه هم هست. دستگیری از مستنمدان است. فاسد نشدن جامعه هم است.
برای کسانی که نمی توانند روزه بگیرند: کسانی که عذر شرعی دارند. کسالت دارند. در مرحله کهولت سن هستند. روزه برای ایشان حرام است. زیرا روزه برای حفظ سلامتی است نه تخریب و تضعیف آن. بنابراین تکلیف ایشان دادن فطریه و کفاره روزه است. کفاره روزه ایشان یک مُد طعام معادل ۷۵۰ گرم گندم، برنج، خرما یا جو است. قضای روزه هم برای ایشان لازم نیست. تخفیف ویژه برای کسانی که تخطی امر نکردند بلکه توان بدن اجازه روزه گرفتن نداده است. این جایگزینی روزه با بذل مال باز به نفع مستمندان و به تبع آن به نفع تضمین سلامت جامعه است.
برای کسانی که می توانند روزه بگیرند ولی بعمد روزه نمی گیرند: ایشان بدبخت ترین انسانها هستند. زیرا ندانسته ضد بقای سلامتی خود عمل می کنند. نه علم می دانند و نه قدر ایمان را. هرچه هستند بالاخره هستند. نام مسلمانی دارند کار مسلمانی نمی کنند. برای اینها تکلیف سخت تر است آسان ترین راهش: ۱) قضای روزه را بگیرد یا ۲) کفاره روزه های خورده را بدهد. کفاره روزه برای روزه خواران عمدی به یکی از سه طریق زیر است: الف) ۶۰ روز روزه بگیرد (به ازای هر روز دو روز)، یا ب) به ازای هر روز روزه خواری شصت فقیر را در حد سیر شدن طعام بدهد. یعنی به اندازه یک مدّ که تقریباً ده سیر یا معادل ۷۵۰ گرم است و یا ج) بنده ائی را آزاد بکند. آیا حکم سخت تر از این هم هست؟ بلی که هست. برای کسانی که بی اعتنا به روزه هستند و همزمان گناهان دیگر را در ماه مبارک رمضان انجام می دهند کفاره مرکب در نظر گرفته شده است. هم باید قضای روزه را گرفت و هم کفاره روزه را داد. قضا و غذا با هم. چرا اینقدر سخت؟ برای اینکه می خواهد یکی از این گل های حنیف باشی.
بنیاد فرهنگی حسن حسن زاده راستگاری Hassanzadeh Rastegari Cultural Foundation
