ذکر خدا

(تاریخ نشر ۱۴۰۲/۱۱/۲۴)

هر ذکری موجی دارد، نوری دارد، وزنی دارد، تلاطمی دارد، تلالوئی دارد.

در نماز امروز صبح فهمیدم سبکبال هم هست. از بال فرشته سبک بال تر و سبک بارتر است.

مانده به انسانِ نمازگزار بخواهد تا چه ارتفاعی در اوج، چه سطحی در عرض و تا چه عمقی در اعماق عالم امکان، آن را به گوش فردی که مد نظرش هست برساند.

آن فرد می تواند از انبیا باشد. اوصیا باشند. رفتگان محروم ما از این دنیا باشند.

در سه سلام آخر نماز، این افراد گوششان به ماست و افتخارشان به وجود ماست. مطمئنا جواب سلام آنها زودتر از ما به ماست.

ذکرِ خدا

لطف خداست

خطِ خوشرنگ خداست

در نماز مِشک خداست

در قیام، قید خداست

همه خوش، خوب خداست

نرم تر، ذکر خداست

رنگ زرد، زنگ خداست

رنگ سبز، سبک خداست

زیر لب، فعل خداست

بر شما، شرح خداست

چقدر خوب خداست

چقدر نور خداست

همه سو، سوی خداست

همه جور، جور خداست

بنوازد خود ماست

ننوازد دل ماست

دل آکنده ما یاد خداست

این فضا بر تو بگوید که خداست

ستمی بر تو اگر رفت بدان دون خداست

محترم شکر خداست

محتسب حکم خداست

این نَفَس، راه خداست

این جهت، جای خداست

درباره ی حسن زاده راستگاری

مطلب پیشنهادی

عید فطر بر شما مسلمانان مبارک

(تاریخ نشر ۱۴۰۳/۱/۲۲. باز نشر از نوشته انتشار یافته قبلی خودم در سایت بینانیوز، ۱۳۹۳) …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


+ 2 = نُه